Hairstyle haircut

Minsan nakakabuwisit na talaga ang mahabang buhok. Pero gusto ko talaga yung hairstyle na bumabagay sa long sleeve na puti, yung parang sa anime.

Nandun yung pakiramdam na ang sama na pala. Di na gumagana ang wax. Hha. Kaso konting months na lang eh, makukuha ko din yung ganung porma. Pero, kailangan na talaga siguro magpagupit.

Bakit kaya kapag nakaupo na ako sa malambot at mataas na upuan na yon, may naka cover na madulas na tela sa katawan, nakaharap sa malaking salamin, parang napakagwapo ko. O nagkakasundo lang magsinungaling ang mata at buhok ko, para lang wag na ako magpatabas. Pero nandito na ee. Game na.

Kahit kelan talaga walang magaling na barbero. Yung tipong kuhang kuha yung gusto mo. Nasasabi na lang natin na, "sige, pwede na yan" kahit sa loob loob natin, hindi naman kasi pwede na i UNdo o Ctrl+Z ang mga nagupit na na buhok.

Pero pasalamat pa din ako sa nag gugupit sa akin. Libre kase ako sa kanya. Minsan si Tatay ko, o kaya si Tita Lorna.

Pag si papa ko ang nag gugupit sa akin, bumabata ako, naalala ko yung gupit ko nung Grade V. Hha.

Bakit pa kaya kelangan natin magpagupit? Siguro dahil sa tingin natin eto yung magpapapogi este magpapataas ng self esteem natin sa pakikisalamuha sa iba.

Sa akin lang, mas ok pa yung buhok ko pag bago akong gising kesa bagong paligo. Hha.

Posted in: life